murowane pojedyncze
Rodzaje grobów
Tradycyjne
ziemne pojedyncze (bez prawa murowania) - grób do którego chowa się trumnę ze zwłokami lub szczątkami i zasypuje ziemią
ziemne rodzinne (dwumiejscowe); bez prawa murowania - grób służący do pochowania więcej niż jednej trumny, ze zwłokami lub szczątkami
murowane pojedyncze - grób do którego, chowa się trumnę ze zwłokami lub szczątkami
murowane rodzinne (dwumiejscowe) - grób służący do pochowania więcej niż jednej trumny, ze zwłokami lub szczątkami
grobowce rodzinne - niewielkie budowle mogące pomieścić trumny w części nadziemnej i podziemnej
Urnowe
ziemne pojedyncze - grób do którego chowa się urnę z prochami i zasypuje ziemią
ziemne rodzinne (dwumiejscowe) - grób służący do pochowania więcej niż jednej urny z prochami
murowane pojedyncze - grób do którego, chowa się urnę z prochami
murowane rodzinne (dwumiejscowe) - grób służący do pochowania więcej niż jednej urny z prochami
katakumby - pomieszczenie podziemne posiadające nisze, przeznaczone do pochowania zwłok, szczątków w trumnie lub prochów w urnie
kolumbarium - miejsce naziemne posiadające nisze, przeznaczone do pochowania zwłok, szczątków lub prochów w urnie
Groby nieznanego żołnierza ? zazwyczaj wydzielone w specjalnej strefie cmentarza groby, będące często grobami masowymi.
Źródło: https://pl.wikipedia.org/wiki/Gr%C3%B3b
Grób skrzynkowy
Historia i prehistoria
Grób skrzynkowy na stanowisku archeologicznym wchodzącym w obszar chroniony ścieżki lichenologiczno-kulturowej w Leśnie
Ludy zajmujące tereny obecnej Polski, podobnie jak i w innych częściach Europy przed wiekiem X wznosiły najczęściej groby megalityczne, skrzynkowe, komorowe, kurhany lub w formie kamiennych kręgów. Znaczna liczba zachowanych kurhanów (wznoszonych w okresie II-III w. n.e. przez Gotów) znajduje się obecnie w pobliżu miejscowości Odry, Leśno czy Węsiory. Złożenia ciała lub prochów zmarłego do grobu poprzedzały stosowne dla danego okresu obrzędy pogrzebowe.
Inne podziały wyróżniają groby: całopalne, ciałopalne, szkieletowe, szybowy i inne.
Wraz z przyjęciem w roku 966 chrześcijaństwa w Polsce pojawiły się nowe formy pochówku. Symbolem oznaczającym grób stał się niewielki kopiec, na którym umieszczany jest krzyż. W czasach nowożytnych przyjęło się oznaczanie grobu płytą nagrobkową, najczęściej z imieniem i nazwiskiem osoby zmarłej, a także z datą jej narodzin i śmierci. Z kultury greckiej zapożyczony został zwyczaj umieszczania na nagrobkach krótkich utworów poetyckich (epitafiów) mających przypomnieć żywym o losach zmarłego.
Cmentarze stały się w XIX wieku szczególnie ważnym miejscem w Polskiej kulturze. Tradycja powstań skłaniała do okazywania patriotycznego przywiązania do ich zmarłych ofiar. Groby stały się ważnym miejscem publicznej manifestacji poglądów Polaków.
Bardzo liczna diaspora żydowska w Polsce przez stulecia otaczała czcią groby swoich przodków. Na cmentarzach żydowskich oznaczano je macewami oraz dziełami judaistycznej sztuki sakralnej. Po holokauście groby żydowskie popadły w zapomnienie i wiele z nich zostało zniszczonych. Po roku 1989 organizacje z Izraela prowadzą działania na rzecz odrestaurowania grobów ich przodków na terenie RP.
Źródło: https://pl.wikipedia.org/wiki/Gr%C3%B3b
Kwestie formalne wiążące się z pogrzebem
Pogrzeb to jedna z uroczystości, których organizacji każdy z nas chciałby za wszelką cenę uniknąć. Jest to bardzo smutna uroczystość, jednak każdy doskonale wie, że czasem nie da się uniknąć tego typu wydarzeń. Aby wszystko podczas nich przebiegało bez komplikacji, zawsze należy zadbać o to, by całość przeprowadzić odpowiedzialnie i sumiennie. W takich chwilach zwykle zdarza się zapominać o różnego rodzaju formalnościach oraz sprawach do załatwienia, dlatego warto poprosić o pomoc osobę bezstronną, która nie będzie w takich sprawach kierować się emocjami. Jeśli zapewnimy sobie stosowną pomoc oraz będziemy skupieni na liście rzeczy do zrobienia, uda nam się wszystko zorganizować na czas oraz uniknąć zbędnych komplikacji.